Çocuğuma Bağırmadan Duramıyorum!

‘Kendimi sıkça çocuğuma sitem ederken buluyorum!’

‘Yanlış olduğunu bildiğim halde ona bağırmaktan kendimi

alıkoyamıyorum!’

‘Bazen o kadar damarıma basıyor ki, kontrolümü kaybediyorum!’

Farkındayım! Etrafınızda pek çok ebeveynlik kitabı, nasıl

davranmanız gerektiğini söyleyen tanıdıklar, sosyal medyada takip

ettiğiniz pek çok uzman var! Ve tüm bu bilgileri sindirmek ve hayata

geçirmek bazen çok yorucu!

Hatasız, daima sakin kalabilen ve her koşulda ebeveyn rolünü koruyan

bir yetişkin olmak hiç de kolay değil! Kusursuz olmak zorunda da

değilsiniz. Mükemmellik düşlemlerini bir kenara koyup, yeterince iyi

olmaya gayret etmeye ne dersiniz?

Her zaman olmasa bile ara ara işinize yarayabilecek bazı bilgiler

paylaşmak isterim sizle. Zira her üç krizden birinde bile bağırmak

yerine, süreci daha sakin ve kontrollü yönetebilirseniz, bu büyük bir

gelişme kaydedilmiş demektir.

Öncelikle biz yetişkinlerin de limitleri olduğunu ve her an her durumu

mükemmel yönetemeyeceğimiz gerçeğini kabul edelim.

Öfkemizi yatıştırmak için mutlu bir anımızı, doğada yürüyüş

yaptığımızı, yüzdüğümüzü hayal edebiliriz. Sevdiğimiz ve bizi

rahatlatan etkinliklere zaman ayırmaya gayret edebiliriz.

Yaşadığımız durumlar için sosyal destek kanallarımızdan destek

almayı önceliklendirebiliriz.

Çocuğumuza karşı çok yoğun bir tepki vermeden önce onun

bebekliğini ve birlikte mutlu bir anımızı gözümüzün önünde

canlandırabiliriz. Bu, beynimize oksitosin ve dopamin dolmasına

imkan sağlayacaktır.

Ve İçimize dönüp kendimize şu soruları sormakta fayda var:

Bağırarak çocuğumda ne gibi izler bırakıyorum?

Ne oldu da bu olay bana bu kadar dokundu?

Beni ne tetiklemiş olabilir?

Kendimi nasıl hissediyorum? Güçsüz, çaresiz, hayal kırıklığına

uğramış veya...?

Hayatımda beni strese sokan başka neler var?

Duygularımı bağırarak ifade etmeyi nereden öğrendim?

Çocuğumla yaşadığım bu kriz, benim çocukluğumda yaşadığım

herhangi bir şeyi anımsatıyor olabilir mi?

Bu durumda kendi ebeveynim nasıl davranmıştı?

Ben çocukken bana bağırıldığında ne hissediyordum? Bana

bağırılması sorunu çözüyor muydu?

İçimde yaralı bir çocuk, etrafımda sürekli gezen çocukluğumun

hayaleti olabilir mi?

Sakinleşmek ve rahatlamak için neye ihtiyacım var?

Eğer tüm çabalarınıza rağmen bağırarak iletişim kurmakla ilgili

mesafe kat etmekte güçlük yaşıyorsanız uzman desteği almanızı

öneririm.

Tüm aile üyelerinin mümkün olduğunca sakin kalabildiği, doyurucu

ilişkilerde buluşmanız temennisiyle…

Bu konu hakkında faydalanabileceğiniz kitaplar:

Bağırmadan Anne Baba Olmak, Hal Edward Runkel

Seninle Başlamadı, Mark Wolynn

Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk